Jarenlang heeft Rob Hanssen als motief de 16/17e eeuwse kraag geschilderd. Met het thema heeft hij meerdere betekenissen en afgeleide vormen verkend. Ook volgde uit het typeren van de kragen, manieren van schilderen. Zoals het schilderen van gaten (kant), bijna materieloos licht enz.

In zijn eigen woorden:

De eerste kraag schilderde ik in witte verf (in vegen en druppels) op een zwart vlak (‘Het Palet’). Zonder vooropgezet doel stond de kraag daar. Ik zag ongekende mogelijkheden in deze ‘ideale’ vorm en begon een serie schilderijen met de kraag als autonoom object.

Voor mij bestaan de kragen niet echt, ik ken ze van schilderijen. Ze zijn dus van verf, maar ze zijn geschilderd als bijna materieloze lichtvangers.

Omdat de kragen ‘niets’ zijn kan ik er ‘ongekende mogelijkheden’ in zien. Dus de kragen zelf zijn zonder zin, al schilderend geef ik er betekenis aan.

Uit “Le pli” , Deleuze, 1988 :  In de typische mode van de barok zijn zo veel plooien ingewerkt, dat het lijkt alsof het hoofd van de drager ervan, net als dat van een zwemmer, aan het oppervlak van de klotsende golven dobbert. Wanneer zij vervolgens worden weergeven op een schilderij, zijn deze plooien niet alleen prominent aanwezig, ook lijkt het alsof zij niet in de eerste plaats door het lichaam maar door de Elementen, welke de ruimte volledig lijken te verzadigen, gedragen worden.